Ziekte, verveling en de weg kwijt raken

22 juli 2010 - Chimfunshi Wildlife Sanctuary, Zambia


En wederom weer een update vanuit het zuidelijk halfrond.

Na mijn terugkomst bij het education centre is er vrij weinig gebeurd om eerlijk te zijn en de dagen beginnen een beetje in elkaar te versmelten omdat het praktisch uit de zelfde activiteiten bestaat. Sarah en ik hebben onzelf echter wel ziek weten te eten. Waaraan? Geen idee, maar iets was niet goed gevallen want de twee dagen daarna lagen we samen te kreunen en te steunen over ons roggelende, borrelende, sissende darmstelsel. Ja, het was dan na 2,5 week eindelijk zo ver: race-kak! :( Anyway, dat is achter de rug en het heeft ons weer een vrije dag in de zon opgeleverd.

Precies op het juiste moment kwam Stef terug van het orphanage. Wij waren weer kip lekker en gezond en op het menu voor die avond stond dan ook (let op de woordgrap) KIP! Met z'n drieeen hebben we het voor elkaar gekregen een hele kip naar binnen te werken: verrukkelijk!! Ons lichaam schreeuwde naar vlees! (Overduidelijk dat dat de reden was dat Sarah en ik zo beroerd voelde haha)

 

De afgelope drie dagen is er sprake geweest van wat miscommunicatie, of eerder gezegt: geen communicatie. Albert heeft de taak om ons elke ochtend naar het projecterea te brengen en ons 's middags weer terug te brengen naar een zweterige dag hard zwoegen. Om een of andere reden is dat de afgelope drie dagen mis gegaan. De eerste dag was geen ramp want Innocent was er toevallig om ons af te droppen. De tweede dag lagen we ziek in bed te kreperen en heeft niemand door gehad dat we een dag vrij hadden genomen. De derde dag (vandaag dus)  stonden we fris en fruitig om half 8 klaar voor onze bomby-ride! Maar... geen Albert. Geen auto. Niemand eigenlijk. Dus besloten we maar om erheen te lopen voor de verveling zou toeslaan. Dus wij gingen fluitend op pad. Uiteraard wisten we dat er een shortcut was, omdat we deze op een aantal van onze wandeltochten terug van het project ook hadden genomen. Hop, wij sloegen het pad in. Na 10 minuten lopen kwamen we tot de conclusie dat dit waarschijnlijk niet het goede pad was. Maar in de positieve mood als wij waren, stapten we stevig door in de volle overtuiging dat het ons vast wel ergens in die richting zou brengen. Na een uur lopen kwamen we ten slotte uit bij de 'velden' rond de Kafue river. Uhm.. oeps! Now what? Na een overlegmomentje waarin we besloten dan toch maar het hele eind terug te lopen, zodat we niet nog verder zouden verdwalen, kwam daar uit de bush onze reddende engel Felix. Haha die kon wel lachen om onze actie en zou ons de weg wijzen. Uiteindelijk na nog een uur door de velden banjeren, hadden we dan uiteindelijk de enclosures gevonden! Pff.. dat was me de ochtendwandeling wel! Anyway, vielig aangekomen en niet opgegeten door enge slangen (die me al meerdere hartaanvallen hebben bezorgt), leeuwen, tijgers, krokodillen of ander ongedierte.

 

Vandaag is ook Joe aangekomen in ons meidenkamp, wat mij een enorme reep chocola gaat opleveren:D (we hadden gewed waar die vandaan zou komen en ik won uiteraard met mijn gok voor Australie). Wel een aardige kerel en goed voor weer wat nieuwe gespreksonderwerpen.

Om ruimten voor hem te maken zijn Stef en ik verhuist naar Sarah's kamer. Een grote sleepover-party! Woehoee!!

Domper van de dag: m'n slippers hebben het begeven! Voel me nu ook ech wel een heuze afrikano op m'n blote voeten B-)

 

Verder begin ik stiekem al weer een beetje naar huis te verlangen, of eigenlijk om uberhaupt in de bewoonde wereld te bivakeren. Let our roadtrip begin!! (maar daarvoor moet ik dus nog een paar nachten wachten)

 

See you later alligator!

10 Reacties

  1. Alien:
    22 juli 2010
    Aaah bah.. dus nog meer kilo's kwijtgeraakt door de race-kak of is dat nog te overzien? toch leuk dat je nu ook kip lust, in nederland moest je niks van die glibberige stukken vlees weten toch? :P haha.
    Gelukkig ben je terecht gekomen op de juiste locatie en kun je lekker bijkomen!

    Nou kruis, ik mis je wel hoor. dus dat word een heeeleboel bijpraten met het weekendje weg!
    Wat ga je met de roadtrip allemaal doen? naar de watervallen dus en verder nog meer spannende dingen?
    Veel plezier nog en geniet van de (aanstaande) chocolade reep! dag afrikano! xx
  2. hilde:
    22 juli 2010
    hmm kruis je story gaat up en down, maar jou kennede hou je het wel vol en zo heb je genoeg leuke verhalen om thuis en tijdens het weekendje te vertellen!!

    ga nog ff door en ik vind het leuk om die verhalen zo te lezen!
    xx
  3. Elza:
    22 juli 2010
    Kruizel!

    Ik vind het ook heel leuk om je verhalen te lezen:) Teken van leven!
    Gelukkig heb je de racekak achter de rug. Had ik op vakantie ook last van, geen pretje, maar als je weer wat fitter bent heb je idd een snak naar eten en gelukkig was dat er voor je!

    Ik hoop voor je dat je morgenochtend wel wordt opgehaald (op tijd;)) en dat je roadtrip geweldig mag zijn!

    Hier gaat het lekker, net een chille 4daagse dag achter de rug!

    Kijk er naar uit als je terug komt, lekker bijkletsen!

    Ik beloof je dat ik je kamertje netjes achter laat, heb zelfs je was al gedaan:P

    kuskus!!
  4. Maud:
    22 juli 2010
    Bannani..

    Ik miss je :( wordt tijd dat je weer terug in je bloembedje komt ligge n zodat we lekker kunnen kletsen..
    hoewel nu met elza en lieke is het ook best wel gezellig alleen die gaan nooit met mij mee feesten :( en aan jan de man heb ik ook al niks..

    nou ik ga nu ff nog de laatste paar uurtjes knallen tijdens de vierdaagsefeesten en zorg maar dat je snel weer hier in nijmo bent dan kunnnen we lekker kletsen.

    xxxx maudsie
  5. Syb:
    22 juli 2010
    woei, mn zusje leeft nog :)

    zeg: hoe zit dat? eerst 2 verhalen lang zeggen dat je eigenlijk niet zoveel hoeft te doen, en nu zeg je dat je keihard moet zwoegen de hele dag?

    Ik zeg altijd maar (of iig nu dan..): blijf zo lang weg als nodig is om overdonderende verhalen te kunnen vertellen. En zorg dat je foto's hebt als bewijs.
    Succes met je roadtrip.
  6. ria:
    22 juli 2010
    Nou Kruisje, verveling of niet, je schrijft boeiend en grappig. Dat harde werken is dat nog steeds voeren en kooien schoonmaken? En wie voert jullie? Hé, je stond mooi voor aap daar in de bush.... Je hebt je trip wel verdient volgens mij. Wat vliegt de tijd! Op naar de Vic Falls. Mosi O Thunya, zoals dat daar heet.
  7. ria:
    22 juli 2010
    Ik zie dat ik erg beïnvloedbaar ben en ook al d's en t's ga mixen. Verdiend.
  8. ria:
    22 juli 2010
    gertjan heeft zijn compu weer eens stuk na een update.
    dus gebruikt hij de mijne. kan ik dus nu pas reageren. daar was je snel weer af zeg van de race. je verhalen zijn een genot om te lezen. heb je dan slangen gezien? je spreekt nog redelijk goed nederlands, of denk je al in het engels en is een brief produceren omschakelen. nou hou ons op de hoogte. geniet van Afrika.
    doei. :)
  9. ria:
    23 juli 2010
    nou ,Nnaniki,wat heb ik een medelijden met jou en daar sch iet je niks mee op.Je bent wel echt dapper hoor.Wat een tegenslagen maar gelukkig heb je iemand waar je ook mee kunt lachen.Dat is ook heel belangrijk ! We zullen blij zijn als we je weer gezond en wel terug zien in Heino of Nijmegen.Ik wens je nog mooie dagen in het verre Afrika.Liefs van
    oma
  10. Martine:
    1 augustus 2010
    hee lieve nn,

    Ik ben ook weer thuis aangekomen van een heerlijke in tegenstelling tot jou rustige zonnige relax vakantie.

    Waar ik tot de grote verassing zelfs nog met een smsje van je werd verrast. Helaas is mijn mobiel kapot waardoor ik niet meer kan reageren en je dus niet blij kon maken met een liefdevolle boodschap.

    Maar thuis weer achter de pc heb ik heerlijk kunnen genieten van je verhalen. Ik ben bere trots op je wat je allemaal mee maakt en vooral dat je het daar zo goed vol houd en je vermaakt met alle apen. Prachtige foto's om na te kijken en ik ben benieuwd naar de rest.

    Ik hoop dat je ondertussen al weer wat spannende dingen hebt meegemaakt nog meer met de apen hebt kunnen zoenen lekker hebt kunnen eten en vooral nog geniet van afrika.

    Maar daarnaast ben ik blij dat je al weer bijna bij ons terug bent en lekker mee gaat naar den haag.

    Een hele dikke knuffel en tot snel!!